Συνέντευξη με τους Moaning Silence

Οι Moaning Silence μας έρχονται από την Αθήνα γεμάτοι μελαγχολία και πόνο. Χορεύοντας μας ένα βαλς στο σκοτάδι, θα νιώσουμε με αυτό το άλμπουμ όλα τα συναισθήματα που προαναφέρθηκαν.

Καταρχάς ποιοι είναι οι Moaning Silence;

Οι Moaning Silence είναι μια μπάντα που κινείται στο χώρο του ατμοσφαιρικού metal. Υπάρχουμε από το 2014, ενώ μετά από αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή μας, εδώ και ένα χρόνο η Ελευθερία είναι υπεύθυνη για τα γυναικεία φωνητικά του δίσκου, ο Χάρης είναι στα πλήκτρα, ο Αντώνης στο μπάσο και εγώ στις κιθάρες και τα υπόλοιπα φωνητικά του δίσκου.

Γιατί χρειαστήκατε αρκετό καιρό για μια νέα δουλειά;

Το πρώτο album “A world afraid of light” κυκλοφόρησε το 2015. Έκτοτε ξεκινήσαμε τη σύνθεση νέων κομματιών. Στόχος μας ήταν ο επόμενος δίσκος να έχει ένα πιο σαφή μουσικό προσανατολισμό, να είναι πιο συμπαγής και κατά κάποιο τρόπο να ξεκινήσουμε να αποκτούμε μια δική μας μουσική ταυτότητα. Τα πρώτα κομμάτια που γράψαμε, όντως κινούνταν σε αυτό το στυλ, οπότε αποφασίσαμε, έως ότου είμαστε σε θέση να κυκλοφορήσουμε ολόκληρο  album, να ηχογραφήσουμε 4 κομμάτια, και μαζί με μια επανεκτέλεση του “Just another day” καθώς και μια διασκευή στο “Yesterday” των Beatles να κυκλοφορήσουμε ένα EP, προπομπό ουσιαστικά του επόμενου δίσκου. Και όντως, το “A waltz into darkness” συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Fragrances from yesterdays”.

Ποιες βλέπετε να είναι οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ του ντεμπούτου σας και του νέου σας δίσκου; Νιώθετε πιο ώριμοι;

Μετά το “A world afraid of light” το οποίο ήταν ένα μωσαικό ήχων, έγινε μια προσπάθεια να αποκτήσουμε ένα συγκεκριμένο μουσικό προσανατολισμό. Σίγουρα, η δημιουργία “δικού σου ήχου” στις μέρες μας είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα, μιας και υπάρχει τόση ποικλία εκεί έξω που αποκλείεται η μουσική σου να μη θυμίζει κάτι άλλο. Παρόλα αυτά, η δημιουργία μιας μουσικής ταυτότητας και ενός συγκεκριμένου προσανατολισμού, είναι εφικτή, κυρίως με την πάροδο των χρόνων. Έτσι και εμείς, σε πείσμα των καιρών, έχοντας ως βάση τον ατμοσφαιρικό ήχο των 90’s, προσπαθούμε να παρουσιάσουμε κάτι που να έχει τις βάσεις του σε εκείνη την περίοδο, να είναι όμως την ίδια στιγμή και φρέσκο, να ανταποκρίνεται στο τώρα. Η μουσική λοιπόν στο “A waltz into darkness” θεωρώ πως έχει αρχίσει να αποκτά αυτό το μουσικό προσανατολισμό που επιδειώκουμε. Κατά την ηχογράφηση των κομματιών στο studio, διαπιστώσαμε με το Bob πως είναι πιο σκληρά μουσικά, πιο doom κατά ένα τρόπο, χωρίς να χάνουν τη μελαγχολική διάθεση των προηγούμενων κυκλοφοριών. Τα αντρικά φωνητικά έχουν γίνει λίγο πιο brutal, αλλά ταυτόχρονα η γήινη και καθαρή φωνή της Ελευθερίας έρχεται και εξισορροπεί τα πράγματα. Σίγουρα λοιπόν, μπορώ να πω πως είμαστε αρκετά κοντά σε αυτό που θέλαμε να δημιουργήσουμε.

  

Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το single που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής;

Το “I am the sorrow” αποτελεί ίσως το πιο light κομμάτι του δίσκου, τη “μπαλάντα”. Στιχουργικά έχει να κάνει με την κατάθλιψη και την προσπάθεια της ηρωίδας να ζήσει με αυτή. Μουσικά περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν και βγάζει αυτή τη γλυκιά μελαγχολία. Το lyric video είναι αποτέλεσμα της εκπληκτικής δουλειάς των παιδιών στην HK Visual Creations. 

Έχετε πολλά 90s στοιχεία στον ήχο σας, ποιες είναι οι επιρροές σας;

Αναμφισβήτητα, οι μπάντες που μεγαλούργησαν στα τέλη των 90’s έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη μουσική μας. Δεν κρύβω ότι λατρεύω τα leads των Paradise Lost, την ατμόσφαιρα των Tiamat, το λυρισμό των My Dying Bride, την ψύχρα των πιο παλιών Katatonia και τη μελαγχολία των Lake of Tears. Δε γίνεται να αφήσω έξω και τους δικούς μας On Thorns I Lay, των οποίων το “Crystal Tears” μου άλλαξε τα μουσικά δεδομένα. Από σύγχρονα ακούσματα θα σταθώ στους τεράστιους Swallow the Sun καθώς και στις τελευταίες δουλειές των Draconian.

Θεωρείτε δύσκολη για μικρές και μεγάλες μπάντες την εποχή της πανδημίας;

Οι δυσκολίες δε σταματούν ποτέ για ένα συγκρότημα. Αν είμαστε σωματικά και πνευματικά υγιείς τότε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.,

  

Αυτή η κατάσταση σας εμπνέει καλλιτεχνικά;

Δεν ξέρω αν στο μέλλον, μόλις κοπάσει όλο αυτό, γεννηθούν σκέψεις και ιδέες που θα έχουν τις ρίζες τους σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Για την ώρα, προτεραιότητα όλων μας είναι η ψύχραιμη αντιμετώπιση όλων αυτών των δυσκολιών που είναι ήδη εδώ αλλά και αυτών που έπονται της επιδημίας.

Ποια είναι τα επόμενα βήματα σας,  όταν επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς;

Αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε με την προώθηση του δίσκου ο οποίος θα κυκλοφορήσει και επίσημα στις 05/05/2020 σε μορφή CD μέσω της Symmetric Records, μια δισκογραφική εταιρεία του Bob Katsionis με τον οποίο έχω τη χαρά να συνεργάζομαι από το 2014.

Ιδανικό σενάριο θα ήταν η κυκλοφορία ενός ακόμη video, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του!

Στα social media που μπορούμε να μαθαίνουμε τις επόμενες κινήσεις σας;

Από τη σελίδα μας στο Facebook καθώς και από το Bandcamp, είτε μέσω της σελίδας μας είτε μέσω της Symmetric Records.

https://www.facebook.com/moaningsilence/

https://moaningsilence.bandcamp.com/

https://symmetricrecords.bandcamp.com/

O επίλογος δικός σας.

Θέλω να ευχηθώ να βγούμε όλοι γεροί από αυτή τη δοκιμασία και να τονίσω πως η μουσική είναι ένα μέσο το οποίο μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το σκοπό.

Ευχαριστούμε όλους όσους μας έχουν στηρίξει, ελπίζουμε να απολαύσετε το δίσκο μας και να πορευθούμε μαζί σε αυτό το μουσικό μελαγχολικό ταξίδι!

The waltz never stops!